08 - Stok en Staf

Gisteravond met alle pelgrims aan één tafel gezeten en heerlijk gegeten. Castrato! Je zag het gezicht van één van de Duitse pelgrims vertrekken... tot duidelijk werd dat het om "agnello della casa" ging. Voor tere zieltjes minstens zo erg. Duitsers, Belgen, Oostenrijkers en Nederlanders hadden het samen heel goed.
Vandaag een prachtige tocht vanaf de agriturismo van Bartoli naar de agriturismo van La Mura, vlak voor Ferentillo. Hier geen kloosters om te overnachten, maar dat is werkelijk geen straf.
De tocht gaat over een smal pad langs de bergwand via Le Cese, een slaperig bergdorpje waar we een oude man tegenkomen en twee vrouwen die zo weggelopen lijken uit een jaren-vijftig-film.
De schoonheid van de uitzichten onderweg laat zich maar moeilijk overbrengen in een foto.
Alleen het dalen is niet mijn sterkste punt. En helemaal niet de 1150m van vandaag. Te bedenken dat ik met een voetblessure vertrok, ben ik echter blij dat het nog gaat zoals het gaat. 's Morgens een flinke pijnstiller en ik kom de dag wel door 😀
De huisarts vroeg voor vertrek hoe belangrijk deze wandeling voor mij was. "Heel belangrijk!" Nou, dan wilde hij het recept wel afgeven. Maximaal twee per dag. Ik red het nog met één. Dus!
Overigens fijn dat ik nog last minute een stel stevigere bergwandelschoenen kon lenen. Met een nog minder buigzame zool. Ik schrijf dit omdat ik zo ongelofelijk dankbaar ben dat het tot nu toe goed gaat. Ik had er, toen ik maandagavond naar Hilversum vertrok, een hard hoofd in. Maar ik geniet volop!
Ook "Stok" en "Staf" helpen me daarbij. Zo heb ik m'n beide hikingpoles genoemd. Ze vertroosten mij echt. Als gevolg van de operatie aan de brughoektumor in 2012 heb ik nog maar één evenwichtszenuw die het doet, aan één kant dus. Dat maakt dat dit soort tochten voor mij een extra uitdaging zijn. De smalle paadjes van vandaag bijvoorbeeld langs de diepte zouden mij zonder Stok en Staf wel eens kunnen opbreken.
Goed, genoeg daarover... Maar het maakt deze tocht voor mij nóg meer een pelgrimstocht dan het op zichzelf al is. Daarom wil ik Rome halen als het maar even kan. Dat heb ik die huisarts allemaal niet uitgelegd.

Vandaag was genieten. Op Instagram noemde ik het onze "openluchtdienst". Wat is de schepping mooi waar het nog niet verpest is door massatoerisme. Een echte zondagse wandeling dus!

Aangekomen in La Mura werden we met een half liter bier onthaald. Heel welkom, want het is best warm. Fijne avond nog!