EPR pastors meeting

Gisteravond ontmoetten we een aantal pastors uit de EPR, de Rwandese presbyteriaanse kerk. We spraken over wederkerigheid in het diaconale werk. Er dineren samen en houden nog een bijbelstudie over het behoud van de eigen cultuur in het missionaire werk. Hoe ver mag dat gaan? We doen dit n.a.v. Handelingen 15.

Vandaag brengen we eerst een bezoek aan het kantoor van EPR in Rwamagana. Daar krijgen we een presentatie over de verschillende departementen van het kerkewerk, m.n. over het deel van de Social Development. Indrukwekkend hoeveel werk er gedaan wordt met vaak weinig geld. Ook hier treffen we de inmiddels bekende structuur van SHG, TVET, AVET, ECD, etc. aan.

We bezoeken een ECD waar we weer de nodige porridge moeten uitdelen. Ik ga naar de jongste groep. Dat zijn 3of4 jarigen die vanaf januari naar school gaan. Sommigen hebben nog nooit een blanke gezien vertelde de juf. Het was aan sommige gezichten af te lezen.

Onze tweede stop is bij een AVET die varkens houdt en groente verbouwt. We lopen de berg af naar de tuinen, dwars door bananenplantages, maar moeten daarna natuurlijk ook weer omhoog. Met dertig graden zonder wolken, even onder de evenaar, geen geringe opgave.

Dan bezoeken we nog een viskwekerij. Midden op het meer is een constructie gebouwd met netten die tien meter diep gaan, waarin zo'n 8000 vissen zitten. We varen nog een stukje en reizen over de rode zandwegen vol kuilen terug naar het hotel.

's Avonds hebben we onze laatste ontmoeting met de pastors van de EPR. We doen en lectio divina en spreken samen over kerk zijn in 2020. Waar liggen de uitdagingen? Hoe spreken we over vergeving? En hoe heeft traumaverwerking een plek in het pastoraat? Onze collega's uit Rwanda vertrekken van hun moeilijke taak op dit vlak. Bijzonder om elkaar te mogen bemoedigen.

Morgen weer een dag... We zullen dit hotel verlaten en - na opnieuw enkele huisbezoeken aan Rwandese families - richting het Akagerapark gaan (wildpark) waar we de nacht doorbrengen.